Ahidny i vostrasacyjalny. Pra što film «Sołtbiorn», jaki rvie tyktok
Ašalełyja ad kryndžu zumiery, bahaciei, jakija ničoha nie zrazumieli, i pieśnia, jakaja viarnułasia ŭ čarty praz 20 hadoŭ. Raspaviadajem pra što film.
Maładyja Ketany i Olivier Kvik. Kadr ź filma
«Sołtbiorn» (Saltburn), źniaty anhlijskaj režysiorkaj Emirald Fienieł, pačynajecca arkiestravaj kampazicyja «Zadok the Priest» («Cadok-śviatar») Hieorha Hiendela, napisanaja z nahody karanacyi Hieorha II. Praŭda, u joj zamiest «Cadok-śviatar» chor śpiavaje «Olivier Kvik. Niachaj žyvie karol!».
Dziejańnie filma razhortvajecca ŭ 2006 hodzie. U Oksfardski ŭniviersitet razam ź inšymi pieršakurśnikami prybyvaje Olivier Kvik (Bary Kieahan). Olivier typovy «batan» — niepryvabny, zanudny, drenna apranuty, ź vielmi biednaj i nieščaślivaj siamji. Takoha nichto nie zaŭvažaje i nie kliča ŭ svaju kampaniju. Samomu ž Olivieru, vidavočna, vielmi padabajecca samy papularny student u Oksfardzie — vysoki, pryhožy i zabiaśpiečany Fieliks Ketan (Džejkab Ełordzi), ale jon, zdajecca, nie viedaje, jak vyrvacca sa svajoj łavy aŭtsajdaraŭ.
Znajomstva Fieliksa z Olivieram. Kadr ź filma
Razam ich zvodzić prabitaje koła viełasipieda Fieliksa i spahadlivaść Oliviera, jaki addaje tamu svoj viełasipied. Fieliks adpłačvaje jamu ŭvahaj, bavić ź im šmat času, uvodzić u svaju tusoŭku. U adnoj sa ščyrych hutarak Fieliks daviedvajecca, što pamior baćka Oliviera, a maci ałkahalička i tamu niama kudy padacca na vakacyi. Małady Ketan zaprašaje siabra na leta pažyć u svoj familny majontak — Sołtbiorn.
Sołtbiorn heta typovy anhlijski majontak, vobraz jakoha skłaŭsia jašče ŭ viktaryjanskich hatyčnych ramanach — z bahatymi interjerami, vialikim parkam, čapurystaj strohaj prysłuhaj i adarvanymi ad rečaisnaści nasielnikami, nie pazbaŭlenymi arystakratyčnych dzivactvaŭ. Amal dakładnaje paŭtareńnie zaviazki znakamitaha «Viartańnie ŭ Brajdschied».
Siamiejstva Ketanaŭ u Sołtbiornie. Kadr ź filma
Olivier znajomicca z členami siamji Ketanaŭ — seram Džejmsam (Ryčard Hrant), łedzi Ełźbiet (Razamund Pajk) i dačkoj Vieniecyjaj (Elisan Olivier), — jakija źniemahajuć ad śpioki i nudy ŭ svaim majontku, žyva i horača abmiarkoŭvajučy lubuju drobiaź pra ludziej zvonku, jakaja traplaje da ich. Pryjaznaść i ščyraść siamiejnikaŭ idzie ruka ŭ ruku z arystakratyčnaj choładnaściu i dvudušnaściu da svaich haściej. Jak tolki novaja «cacka» nadakučvaje, ad jaje rašuča pazbaŭlajucca, jak na vačach u Oliviera adbyłosia z «biednaj miłaj Pamełaj» (Kery Malihan).
Razamund Pajk u roli łedzi Ełźbiet. Kadr ź filma
Olivier vielmi chutka pryzvyčajvajecca da čužoha bahaćcia. Kadr ź filma
Adziny, chto stavicca da Oliviera z padazreńniem, heta Farli (Arčy Madekve), adnahrupnik i kuzen Fieliksa, jaki taksama žyvie ŭ Ketanaŭ.
I sapraŭdy, cichonia Olivier akazvajecca nie takim praściakom, chutka razumieje praviły hulni i patrochu ŭciahvajecca ŭ intryhi, zmahajučysia za prava zastavacca ŭ majontku jak maha daŭžej, ubirajučy ŭ siabie duch, kroŭ i siemia siamji (litaralna). Z kožnym z Ketanaŭ u jaho zaviazvajucca śpiecyfičnyja stasunki, jakija dazvalajuć manipulavać inšymi.
Kaściumnaja viečaryna ŭ honar dnia narodzinaŭ Oliviera. Kadr ź filma
Urešcie siamja doryć jamu, biednamu chłopčyku, na dzień narodzinaŭ šykoŭnuju viečarynku. Ščodry padarunak niečakanym čynam zapuskaje niezvarotnyja trahičnyja nastupstvy dla siamji.
Film nasyčany mistycyzmam i simvalizmam. Rasšyfroŭka adsyłak i simvałaŭ pieratvarajecca ŭ asobnuju hulniu rozumu.
Olivier z rahami. Trochi žudasny atrybut viečarynki raskryvaje piersanaža. Kadr ź filma
Što aznačaje łabirynt u majontku, pasiarod jakoha, jak my paśla daviedvajemsia, staić vielizarnaja i žudasnaja skulptura minataŭra, jakomu pavodle hrečaskich lehiend prynosili ŭ achviaru maładych ludziej? Što nam paviedamlajuć vobrazy hierojaŭ na infiernalnaj viečarynie: rohi ŭ Oliviera, kryły ŭ Fieliksa, konskaja hałava ŭ Farli? Ci źviazana zahadkavaja historyja pra dvajnika brytanskaha paeta Piersi Šeli, jakoha pabačyła ŭ aknie akanomka paśla jaho śmierci, z trahiedyjami ŭ siamji Ketanaŭ? Ci adsyłaje imia Vieniecyi i pierality kielich vina da taho, jaki los jaje čakaje?
Minataŭr u centry łabirynta. Kadr ź filma
A hałoŭnaje pytańnie — ci maje ŭsia hetaja bahataja vobraznaja mova ŭvohule niejkaje dačynieńnie da taho, pra što raspaviadaje film? Moža i nie, ale my lubim historyi, u jakich možna adšukać niekalki ŭzroŭniaŭ razumieńnia.
U filmie pa-majstersku adnoŭlena nastalhičnaja atmaśfiera siaredziny 2000-ch, kali internet byŭ słaby, moda jašče hłamurnaj, a z kałonak hučali treki «Destroy Everything You Touch» Ladytron, «Time to Pretend» MGMT, «Low» Flo Rida, «Rent» Pet Shop Boys dy «Mr. Brightside» The Killers, jakija i stali saŭndtrekami dla «Sołtbiorna».
Finalnaja pieśnia «Murder on the Dancefloor», vykananaja Sofi Elis-Bekstar, dziakujučy filmu praz 23 hady paśla vypusku znoŭ uvarvałasia ŭ čarty. 18 studzienia pieśnia ŭznačaliła brytanski čart tancavalnych sinhłaŭ UK Dance Chart. Z hetaj nahody śpiavačka, jakaja azałaciłasia na takoj šalonaj papularnaści, zapisała rolik, u jakim jana, jak i hieroj filma, z rahami na hałavie tančyć pad svaju staruju pieśniu.
U tyktoku na film adhuknułasia pakaleńnie zumieraŭ, pieravažna amierykanskich. Jany zdymajuć miljony rolikaŭ pad pieśniu Elis-Bekstar abo pra toje, jak źmianiajecca tvar ich ci baćkoŭ pa miery prahladu filma — ad łahodnaj zacikaŭlenaści da «što za treš ja hlažu».
Ahidnyja sceny «ŭ vańnie» i «na mahile» budzie ciažka zabyć, ale pužaje ŭ filmie zusim inšaje. Kadr ź filma
Vyrazy «scena ŭ vańnie» i «scena na mahile» nikomu z tych, chto pahladzieŭ film, tłumačyć asobna nie treba. Ź inšaha boku, ludzi bolš starejšaha pakaleńnia, asabliva jeŭrapiejcy, dziviacca takoj burlivaj reakcyi moładzi na film, i robiać vysnovu, što ŭ ich žyćci prosta nie było jakasnaha kino ź vielmi žachlivymi i ahidnymi scenami kštałtu filmaŭ «Soncastajańnie» i «Reinkarnacyja».
Niahledziačy na toje, što kancoŭka filma nie pakidaje miesca dla roznych vytłumačeńniaŭ, zdajecca, znajšlisia tyja, chto całkam nie zrazumieŭ pasył filma. Załataja moładź zapisvaje pad pieśniu Elis-Bekstar svaje viły i asabniaki, chvalicca svaim bahaćciem pierad vialikaj publikaj. Usio heta jany nie zarabili, a atrymali.
Finalnaja scena z tancam. Kadr ź filma
Film, choć mnohim zapomniŭsia vyklučna pryhožaj tajamničaj atmaśfieraj i ahidnymi scenami, maje vostrasacyjalnuju asnovu, vyśmiejvajučy vobraz žyćcia «starych hrošaj», vyšejšaha kłasa, jakomu ŭsio dastałasia ŭ spadčynu. Hetyja biesturbotnyja, adarvanyja i časta pustyja ludzi, jak «nie ad hetaha śvietu», nieprystasavanyja da žyćcia pa-za ścienami svaich majontkaŭ, i sastupajuć pierad žyvoj i razumnaj siłaj nizoŭ. Nizy bolš nie chočuć marnavać svajo žyćcio ŭ pahoni za bahaćciem, jany chočuć zabrać toje, što litaralnaje valajecca pad nahami.
«Naša Niva» — bastyjon biełaruščyny
PADTRYMAĆČytajcie taksama:
Što stała z hierojami kultavaha biełaruskaha filma «Vyšej za nieba»
Stvaralniki «Pracesaŭ» zdymajuć novaje humarystyčnaje šou — pra žonak mabilizavanych«Apošnija z nas», «Ukryćcio» i «Pierapoŭnieny pakoj». Najlepšyja sieryjały 2023 hoda
Sieryjał na vychadnyja. «Padzieńnie domu Ašeraŭ»
Novy «Džokier», «Niebaraki» i druhi «Hładyjatar»: top-10 filmaŭ, jakija vyjduć u 2024-m
https://nashaniva.com/334693