«Nie dumaj pra mianie, stralaj. Dumaj pra Kolu». Rep ad Hanny Sieviaryniec
A ja za vas nie hałasavała nikoli.
Uvohule vy dla mianie zaŭsiody byli — tata Koli.
Jak pracuješ u škole, ludziej vymiaraješ dziećmi i tatami.
Bačyš, jakim byŭ čałaviek, kali šče siadzieŭ za partaju,
Bačyš u kožnym jahonych baćku i matku,
Ci, časam byvaje, što i ŭ advarotnym paradku.
Taty takija nie časta, ale ž byvajuć,
Z tych, chto dumaje, što lepiej za ŭsich i usio znaje,
Pryjdzie na baćkoŭski schod — i davaj vučyć, jak vučycca,
Jakim časam ŭstavać na zaniatki, lačycca albo nie lačycca,
Chto durny, chto razumny, jakoj daŭžyni spadnica
Pavinna być u rusicy i ŭ biełarusicy,
Karaciej, jon viedaje ŭsio, šče lepiej za matku,
Bo taja siadzić doma i sočyć u ich za paradkam.
Pasprabuj nie zaŭvaž Kolu takoha taty.
Dy jon i sam nahadaje, bo vučycca sapraŭdy vydatna,
Jon nie moža być nie ŭzornym, i jon nasamreč ŭzorny,
Pasprabuj być inšym, jak trapiš u takija žorny.
Kožny tata maje ŭładu nad ułasnym synam.
Navat kali taty niama — adsutnaść jahonaja ŭ śpinie stynie.
Tataŭ los kładziecca na syna harčej za praklony,
Albo lahčej za kryły — heta ŭžo chto na što zdolny.
Usio, što ty robiš, i dobraje, i asabliva błahoje,
Zdarycca ŭ synie haračym ahniom ci apošniaj ahonijaj.
Asabliva kali nie adpuściš jaho, nie addaš ułady —
Jon i paśla ciabie budzie razdavać daŭhi tvaich pieramoh i zdradaŭ.
I kali ty, naprykład, u žachu albo aślapleńni
Buduješ turmy i staviš paŭsiud ačapleńni,
Vyrašaješ za inšych, jak im žyć i kudy źbiracca,
Dyk pieršym pakutuje syn, bo tolki jamu i nie ŭratavacca.
I kali — chaj by chto mnie skazaŭ, što takoha nie budzie —
Hety tata addaść zahady stralać pa ludziach,
Ja b skazała jamu — dla siabie mnie nie strašna bolu —
Nie dumaj pra mianie, stralaj. Ale dumaj pra Kolu.
