Malitvy, himn i «Sa-ba-čku». Pa Minsku prajšoŭ niešmatliki marš łukašenkaŭcaŭ REPARTAŽ
Kala 19-j hadziny na płoščy Niezaležnaści źbirajecca paru dziasiatkaŭ čałaviek. Heta ŭdzielniki marša ŭ padtrymku dziejučaj ŭłady, jaki pavinien prajści pa praśpiekcie Niezaležnaści i da płoščy Pieramohi.
Pierad pačatkam niejki baradač pravodzić instruktaž: «Tolki biełaruskaja simvolika! Kali vykazvajuć ahresiju ŭ naš bok, my nie adkazvajem ahresijaj, pryznajemsia ŭ lubovi!»
Paralelna ludziam razdajuć pa dva čyrvonyja hvaździki.
«Pa darozie śpiavajem himn, «Kaciušu», «Dień Pobiedy», — praciahvaje instruktaž baradač. — Na płoščy Pieramohi chvilina maŭčańnia, himn, «Dień Pobiedy».
Paśla mitynhoŭcy čytajuć malitvu i pačynajuć ruch, pobač idzie zdymačnaja hrupa BT (tearetyk mistyčnaj vajny Azaronak i apieratar), hetaksama trochi zboku trymajecca nieprykmietny mužčyna z racyjaj. Paralelnym kursam pa inšym baku darohi jedzie mikraaŭtobus ź siłavikami.
«Usio lehalna, šeście ŭzhodnienaje, padavałasia zajaŭka ŭ Minharvykankam na siońnia i na 14 kastryčnika», — kaža «Našaj Nivie» baradač, jaki pravodziŭ instruktaž.
Jon pradstaŭlajecca Siarhiejem — biez proźvišča i rodu zaniatkaŭ. «Aficer zapasu», — adkazvaje na pytańnie pra prafiesiju.
Siarhiej kaža, što šeście prymierkavanaje «da adzinstva biełaruskaha narodu, suprać fašysckaj simvoliki i simvoliki ŁHBT, suprać chłusaŭ, jakija padmanvajuć biełarusaŭ».
Spačatku kałona brydzie moŭčki, zatym z partatyŭnaj kałonki ŭklučajuć himn. Napieradzie niasuć ukryžavańnie, ikonu i płakacik «My za baćku».
Narodu niašmat, tamu chtości prapanuje: «Raściahvajciesia!»
Pa darozie, šeście paru razoŭ spyniajecca. Śpiavajuć himn, zatym iduć dalej.
Ahresii z boku minakoŭ, jakoj bajalisia pry instruktažy, niama. Ludzi ŭ asnoŭnym viesialacca, adpuskajuć kamienty: «O, tysiačy ich», «Niešta ścipleńka iduć», «Čamu nichto nie razhaniaje?»
Moładź la Makdonaldsa kryčyć udzielnikam šeścia: «Sa-bač-ku!», vuličnyja muzyki ŭ pierachodzie adrazu zaciahvajuć «Try čarapachi», ubačyŭšy čyrvona-zialonyja ściahi.
Nichto nie kidajecca na šeście i nie sprabuje abrazić — minakoŭ chutčej chvaluje, jak by nie trapić u kadr niešmatlikich žurnalistaŭ, kab ich nie paličyli ŭdzielnikami.
Čym bližej da płoščy Pieramohi, tym aktyŭniejšyja mitynhoŭcy. Čaściej kryčać «Za Biełaruś!», «Za Łukašenku!», praz kałonku ŭklučajuć «Sania ostanietsia s nami!».
Na płoščy Pieramohi mitynhoŭcy zładžvajuć minutu maŭčańnia, zatym zhodna płanu zaciahvajuć himn i «Dień Pobiedy».
Paśla kryčać «Ura!», znoŭ molacca — i kaniec. Ukłalisia roŭna ŭ hadzinu.
Niekatoryja pavolna razychodziacca, častka zastajecca: abmiarkoŭvajuć sioje-toje, fatahrafujucca.
Nastupny «Marš za Biełaruś!» (tak udzielniki nazyvajuć mierapryjemstva) projdzie praz tydzień.
