Ён не ўсчыняў скандалу, калі была непрасаваная кашуля. Любіў абіраць бульбу, прычым яна атрымлівалася ў яго такая кругленькая, нібыта маладую аблупілі. І нават мог посуд памыць.

Жывы ж чалавек. У нечым, як усе быў. А вось ва адчуванні сусвету - мала такіх.

20 гадоў талераваньне п’янства, ігнараваньне нават дачкі-адзіначкі. Сумна… Але вершы й сапраўды былі і ёсць геніяльнымі і нацыянальная пазіцыя Рыгора Барадуліна, у надзвычай цяжкія часы для Бацькаўшчыны безумоўна узвышая гэтага вялікага Беларуса на п’едыстал.

⤷Курт, 

⤷ сказаў Bender Bending Rodriguez Дизайнер, отрыгивая пламенем

Што тычыцца п'янства: ведаю чалавека (на вялікі жаль, ужо так сама ня вельмі даўно адышоўшага ў іньшы сьвет) - вядомага ў пэўных колах паэта і перакладчыка - які ва ўспамінах менавіта дзядзьку Рыгору ўвесь час выказваў падзяку за тое, што той кардыкальна дапамог яму пазбавіцца гэтай страшнай звычцы (а гэтага чалавека яна на той час ужо вельмі моцна зацягнула і губіла). 

⤷Юры, 

кранальная гісторыя. і тэкст напоўнены жыццём. дзякуй

Григорий Бородулин часто носил маленькую бутылочку с собой и любил какого-нибудь непьющего выщимить в коридорах редакции и буквально вынудить глотнуть против желания, даже конфетку подсовывал закусить. И в такие моменты, когда человек морщился от выпитого против желания, поэт по настоящему балдел! :)

⤷Шариков,