Pra sapraŭdnych

Možacie ź mianie kpić, i śmiajacca pabłažliva, o vysakałobyja incielektuały j daścipnyja postmordaŭnizty, ale adharnuŭ ja papiarovuju NN i pračytaŭ prosta bliskučy dopis Paŭła Sieviarynca (miarkuju, chutka źjavicca j na sajcie) — i čarhovy raz upeŭniŭsia, što heta najlepšy naš eseist. Trapna, afarystyčna, vielmi ćviaroza, całkam adekvatna. Kali kahości biantežać biblijnyja epihrafy j praz toje tekst apryjory pierahortvajecca (kštałtu, znajem-znajem vas bapcistaŭ), to značyć jany (epihrafy) svaju spravu robiać…

Ja ŭžo j raniej pisaŭ pra Sieviaryncavu eseistyku (bolš za toje, na zaniatkach čytajem ź ciechnarami jaje jak prykład žanru), ale paŭtarusia. pafas tut (litaralna — apantanaść Boham) jość nie mastackim pryjomam, ale toje, čym hety čałaviek žyvie j dychaje. Jak Paŭłu ŭdajecca štotydnia vydavać takija bliskučyja teksty (pry hetym pracujučy, adkazvajučy na listy, majučy takoje abmiežavańnie ŭ ruchach — zdajecca, na chimii j praca ŭ internecie zabaronienaja?)? Adkul u jaho hetulki ščyraści j Viery? Tak, mienavita adtul.

A ŭčora, paśla Dubaŭcoŭskaj viečaryny, viartajučysia dachaty, pabačyŭ kala kramy aŭto («Ford S-maks», zdajecca). Zzadu nalepka Pahoni, na antency bieł-čyrvona-biełaja stužačka, paŭźvierch č-z ściažka na dziaržnumary (!) — nalepleny b-č-b (praŭda, vidno, što chtości sprabavaŭ saškrebści). La aŭto stajaŭ i haspadar — sivy dziadźka hadoŭ 55. ja prypyniŭsia, kab skazać: pryhožaja stužka. Jon adkazaŭ litaralna nastupnaje: tak, dobraja stužka. Bo ja — sapraŭdny biełarus. U adroźnieńnie ad bolšaści. Tak i skazaŭ.

I hetak mnie sumna stała adrazu. Voś, blacha, hetaje słavalubstva, hetaja psieŭda-šlachiecka-elitarnaja-vybranaść, hetyja ŭbohieńkija panty… I advaročvajuć lud paspality. Dušyć, dušyć u sabie treba hetuju «sapraŭdybiełaruskaść». Chaj jana budzie dzieści hłybaka, što parobiš, słaby čałaviek. Ale ž kryčać pra heta na kožnym kucie — prykmieta abmiežavanaści, jakaja, da žalu, prysutničaje šmat u kaho (asabliva z staroje hvardyi). Voś praz heta i ŭsie parazy — praz hetuju fanaberystaść — ad samaha (śvietłaj pamiaci) zianonaŭskaha času. Naturalna, čym bolšy ŭcisk, tym bolšy j supraciŭ. Naturalna, hety dziadźka lepšy za jaho adnahodkaŭ, jakim usio pocentry pa žyćci. Ale ž hetaje «sapraŭdny ŭ adroźnieńnie ad bolšaści».

Pieraprašaju, nabaleła.

ps, A jašče ŭ haziecie fajnaje apaviadańnie druhoha Pašy — Kaściukieviča. Pra klašča. Raju!

Anatol Ivaščanka, viershnick.livejournal.com

Chočaš padzialicca važnaj infarmacyjaj
ananimna i kanfidencyjna? Pišycie redaktaru
«Našaj Nivy» ŭ TH

0

0

0

0

0

0