Padletak kaža na VIDEA, što za hrošy źbiraŭ ludziej na mitynhi. Chłopiec: Mianie prymusili siłaviki
Uviečary paśla Marša 15 listapada ŭ praŭładnych ananimnych telehram-kanałach źjaviłasia videa «razmovy» z 17-hadovym junakom. Zdymka viadziecca ŭ mašynie siłavikoŭ, chłopiec pryznajecca, što nibyta źbiraŭ «ludziej na niesankcyjanavany mitynh, kab atrymać hrošy». I kaža na kamieru, što, maŭlaŭ, hrošy jamu jašče nie prysyłali. Pry hetym dziŭna kosicca kudyści ŭ bok, nibyta padhladvaje tekst — źviarnicie ŭvahu na vočy. I ŭ kancy kaža apierataru: «Ja troški zabłytaŭsia».
«Naša Niva» pahavaryła ź siamjoj chłopca i im samim.
«Ź siabrami byli kala HC «Ryha». I tut mnie napisaŭ znajomy chłopiec, kab ja padyšoŭ na stajanku. My padyšli ŭtroch, raptam padjechaŭ bus, i nas u jaho zakinuli siłaviki», — raskazvaje Mikita, chłopiec ź videa.
Jon kaža, što ŭsich traich zatrymanych abšukali, pravieryli kišeni i telefony, torby.
«U mianie była barsietka, takaja nievialikaja torba. U joj byli 35 rubloŭ, jakija paśla hetaha ŭsiaho źnikli. Zaŭvažyŭ ja heta ŭžo doma, kali viarnuŭsia. Ciapier dumaju, što rabić: ci pajści zajavu na ich napisać? Moža, vy paraicie?
Paśla my padjechali da RUUSa. Siabroŭ vyvieli z busa, mianie pakinuli. Zastaŭsia ja i jašče dvoje ci troje siłavikoŭ, — zhadvaje Mikita. — Pierad tym, jak zapisvać videa, adzin ź siłavikoŭ skazaŭ mnie, što treba budzie havaryć. Ja spačatku admoviŭsia. Tady mianie ŭdaryli paru razoŭ płastykavaj butelkaj pa hałavie. Zatym pahražali. Pałochali elektrašokieram, kazali: «My skažam, što ty źbiahaŭ i ciabie rasstralajem».
Pryjšłosia skazać, što jany chacieli. Jany źniali heta na maleńkuju kamieru, a paśla źniali jašče maju ruku: na joj tatuiroŭka «połymia».
Zatym chłopca adviali ŭ RUUS.
«Spačatku pastavili nas da płota. Zatym dziaŭčyna-inśpiektar, jakaja pierapisvała danyja, zabrała mianie ŭ pamiaškańnie. U RUUSie było narmalna. Tam niejkuju papieru skłali, ja nie viedaju, pratakoł heta byŭ ci nie, ja padpisaŭ», — kaža Mikita.
Jon kaža, što adnaho ź siabroŭ, jakomu ŭžo spoŭniłasia 18 hadoŭ, pakinuli ŭ milicyi, a druhoha, niepaŭnaletniaha, addali baćkam. Samoha Mikitu paśla zabrała maci.
Hanna, maci chłopca, zaklikaje źviarnuć uvahu na mimiku syna na videa:
«U jaho sasudy hałaŭnoha mozhu blizka raźmieščanyja, i kali jamu balić hałava, jon zaŭsiody žmurycca. I na zapisu bačna, jak jon žmurycca ad bolu».
Hanna kaža, što budzie raźbiracca z hetaj historyjaj.
«Ja źviazałasia z pravaabaroncami, budziem vyrašać, što rabić. Jany abiacali dapamahčy, — kaža žančyna. — Zrazumiejcie, ŭ hety raz syna zatrymali absalutna vypadkova.
U kancy kastryčnika jon śviadoma vychodziŭ na vulicu sa ściaham na plačach, i na jaho tady składali pratakoł. Nieŭzabavie nas čakaje kamisija pa spravach niepaŭnahadovych u suviazi z hetym.
Kali syn tady vychodziŭ, ja hanaryłasia im, była rada za jaho! Ale patłumačyła jamu paśla, što ŭsio ž varta pačakać da 18 hadoŭ…
A ciapier jon nikudy nie chadziŭ i nie ŭdzielničaŭ ni ŭ jakich mitynhach. Zabrali ni za što».
Sam Mikita dadaje:
«Toj siabar, jaki paklikaŭ mianie na stajanku, raspavioŭ, što heta pisaŭ nie jon. Pa słovach siabra, jaho samoha zatrymali, prymusili razbłakavać telefon i sami siłaviki ź jaho telefona mnie pisali. Prynamsi, tak mnie raskazaŭ toj siabar.
Pa jaho słovach, siłaviki taksama pakazvali jamu maju fotku ŭ čornaj mascy, kazali, što ja źbiraju ludziej na mitynhi na Ryzie, što jość śviedki hetamu. I što mnie nibyta płaciać hrošy za heta.
Ale ž heta niapraŭda. Ja vučusia ŭ kaledžy i padpracoŭvaju paśla pradaŭcom na «Ekspabiele» — jakija mitynhi?»
