Łatuška: Ja prasiŭ pravieści niekalki dzion na terytoryi pasolstva, pakul mianie nie vyzvalać demanstranty
Pra toje, jak prymałasia rašeńnie źjechać ź Biełarusi, Pavieł Łatuška raspavioŭ u prajekcie «Telebudka» Siarhieja Budkina.
— Ja kožnuju ranicu zapisvaŭ na telefon svaich siabroŭ, na svoj telefon, dački, znajomych, što ja zdarovy čałaviek, maju ŭsie daviedki pra svajo zdaroŭje, psichałahičnaje pieradusim. Što ja nie ŭžyvaju narkotyki, nie ŭžyvaju ałkaholnych napojaŭ. I što ja nie maju nijakich płanaŭ nikudy źjazdžać. I kali chtości pabačyć maje «zajavy», što [nibyta] ja prašu prabačeńnia pierad uładaj za toje, što zrabiŭ, što budu znachodzicca na miažy… Hledziačy na toje, što adbyłosia sa Śviatłanaj Cichanoŭskaj. To ŭsie pavinny zrazumieć, što toje było pad prymusam zroblena.
U toj dzień (1 vieraśnia — «NN») dačka dasłała mnie vykazvańni Łukašenki nakont taho, što ja pierajšoŭ čyrvonuju rysu i budu pryciahnuty da adkaznaści ŭ adpaviednaści z Kryminalnym kodeksam.
— Vy byli ŭ Minsku?
— Ja byŭ u Minsku na terytoryi adnaho z pasolstvaŭ, ja nie chacieŭ by zaraz kazać pra heta. I jakraz na terytoryju hetaha pasolstva pryjechaŭ jašče adzin pasoł — Polščy.
I adbyłasia hutarka, dzie ja skazaŭ, što nie maju płanaŭ źjechać ź Biełarusi i chaču zastacca. I ja prašu, kab niekalki dzion ja moh pravieści na terytoryi pasolstva.
U niadzielu, spadziajusia, budu mieć mahčymaść, što mianie padtrymajuć manifiestanty, pryjduć, zabiaruć mianie z hetaha pasolstva, i ja vyjdu znoŭ u horad i budu praciahvać tuju dziejnaść, dziela jakoj ja faktyčna ŭžo pryśviaciŭ svajo žyćcio.
Ale jany mnie skazali, što heta niemahčyma, što jany nie mohuć trymać situacyju, kali budzie pieršy Asanž u Biełarusi.
Ja da apošniaha momantu šukaŭ varyjanty, jak zastacca. Nu ale paźniej u mianie adbyłasia hutarka z adnym supracoŭnikam KDB. Viedajecie, ja ž pracavaŭ ambasadaram, kaniečnie, šmat viedaju ludziej u sistemie, u tym liku i ŭ śpiecsłužbach. Mnie było skazana, što jość dva varyjanty.
— Albo źjechać, albo za kraty.
— Pytańnie takoje zaŭsiody paŭstaje, što ja niby pavinien apraŭdvacca za toje, što nie siadžu ŭ turmie, a źjechaŭ. Ale pytańnie absalutna łahičnaje: kali b ja byŭ za kratami, ci moh by ja štości zrabić dla Biełarusi siońnia? Ja, kaniečnie, mahu za miažoj zrabić značna mienš [čym u Biełarusi]. Ja heta razumieju. Palityk pavinien być tam, dzie ludzi zmahajucca. I heta naturalna, heta mnie zrazumieła. I heta ŭnutranaja baraćba i prablema, jakaja isnuje ŭ mianie siońnia: čamu ja ŭ Varšavie, a nie ŭ Minsku? Ja pavinien być u Minsku.
Ale realnaja situacyja takaja: kali ty maješ dźvie patencyjnyja kryminalnyja spravy, kali ŭ ciabie jość vyklik pa administratyŭnaj spravie za niby arhanizacyju masavych manifiestacyj 23 žniŭnia, za vystupleńnie na hetych masavych manifiestacyjach. Ty razumieješ, što adzinaje, što zastajecca — ty budzieš zatrymany i budzieš siadzieć u turmie. I što, jakija sihnały, impulsy ty zmožaš dać z turmy?
— Vam było strašna?
— Nie, mnie nie było strašna, ja byŭ psichałahična hatovy, što pajdu za kraty. Ja navat advakatu skazaŭ, što na 15 sutak ja hatovy. Adzinaje, ščyra pryznajusia, moj doktar skazaŭ, što ja mahu vytrymać bieź lekaŭ dva-try dni za kratami. Ja z saboj nasiŭ pastajanna damovu z advakatam i miedycynski dakumient (jon, darečy, da hetaj pary sa mnoj zaŭsiody) ab tym, što mnie patrebny buduć leki, bo inačaj dla mianie heta była b vielmi składanaja situacyja.
