«Бегаць на дастаўках і будоўлях не хочацца». Былы беларускі вайсковец не можа знайсці працы па душы ў Польшчы
Сваёй гісторыяй Максім Папкоў падзяліўся ў адной з эмігранцкіх суполак у фэйсбуку.
Ілюстрацыйнае фота: Michael Probst / AP
У суполцы, якая аб'ядноўвае беларусаў Варшавы, 27-гадовы Максім Папкоў падзяліўся гісторыяй пошуку працы. Але не проста працы, а працы па душы.
Па яго словах, у сталіцы Польшчы ён жыве тры з паловай гады. У Беларусі ён скончыў Вайсковую акадэмію і «працаваў вайскоўцам».
Пасля пераезду ў Польшчу мужчына першыя паўгода працаваў на будоўлі. Але такая праца была, па словах Максіма, пеклам. Таму ён вырашыў пашукаць іншую ў сферы, дзе «можна спыніцца, ёсць магчымасць развіцця і добрыя ўмовы».
Але прапаноў было няшмат. Перашкодай была і адсутнасць вопыту працы. У выніку мужчына абраў, як ён піша, «гастранамію», у якой ён адпрацаваў два гады і прайшоў шлях ад памочніка на кухні да піцара.
Спачатку такая работа Максіму падабалася, але цяпер ён не можа яе цярпець, як і «ўсё, што звязана з гастра».
Максім Папкоў. Фота: старонка ў Фэйсбуку
Мужчына звольніўся і вырашыў пашукаць працу ў сферы аховы. За месяц пошукаў адзіным варыянтам, куды яго ўзялі, стаў магазін сеткі «Бедронка». Такі варыянт ён называе самым горшым, што можа быць для ахоўніка, і дадае, што «ўсе нармальныя месцы ў ахове зарэзерваваныя для палякаў», а «калі хочаш развівацца ў сферы аховы, то неабходна атрымаць кваліфікацыю» і быць унесеным у спецыяльны рэестр. А такая магчымасць даступная, па словах Максіма, толькі для палякаў.
У выніку, як піша мужчына, ён не ведае, чым займацца. Максіму падаецца, што ён не знойдзе годнай працы. А «бегаць на дастаўках, змываках, прыборках, грузчыках, заводах, будоўлях» яму не хочацца.
У сваім запісе Максім просіць іншых расказаць, дзе яны працуюць і спадзяецца, што, магчыма, «нехта дасць шанец і возьме да сябе на працу». Мужчына абяцае хутка вучыцца, калі праца будзе па душы.
Чытайце таксама:
