© Усе правы абароненыя. Выкарыстанне платных матэрыялаў забаронена без пісьмовага дазволу. Выкарыстанне бясплатных рускамоўных версій матэрыялаў забаронена без пісьмовага дазволу. Выкарыстанне бясплатных беларускамоўных версій матэрыялаў дазваляецца пры ўмове наяўнасці актыўнай гіперспасылкі на
Nashaniva.com у першым абзацы.
Пасля расейскага ўварвання 24.02.2022 украінскія ўлады (і перш за ўсё спікеры ОПУ кшталту Падаляка і Арастовіча) неаднаразова заяўлялі, што пазбягаюць афіцыйных кантактаў с СЦ і яе камандай, бо нібыта "баяцца справакаваць лукашэнку".
Зрэшты гэтая "асцярожнасць" украінскіх ўладаў ніякім чынам не перашкаджала трымаць ў складзе ЗСУ пад кантролем Буданава ваюючых ўзброеных беларускіх дабраахвотнікаў.
Атрымліваецца так, што з кропкі погляду ОПУ і разнастайных пратэжэ Ярмака бяззбройная Ціханоўская і яе каманда ўяўляе з сабе нашмат большую пагрозу ўладзе лукашэнкі, чым ўзброеныя беларускія дабраахвотнікі з баявым досведам, якія няспынна вербальна пагражаюць мінскаму рэжыму праз медыя.
Сапраўды:
1.Беларускія дабраахвотнікі ваявалі са зброяй як мага далей ад беларускіх межаў і на самых цяжкіх пастарунках фронту - Лісічанск, Бахмут.
2.Аніякіх абяцанняў беларускім дабраахвотнікім на конт будучага вызвалення Беларусі кіраўніцтва Ўкраіны не давала.
3.Ўсе патэнцыйныя беларускія мілітарныя фармаванні, якія прынамсі дэкляравалі сваей галоўнай мэтай вызваленне Беларусі - выціснутыя з Ўкраіны.
Калі гаворыць цынічна, існаванне беларускіх дабраахвотнікаў у складзе ЗСУ карыснае для лукашэнкі:
1.Іхныя падраздяленні як губка збіраюць ўсіх "радыкалаў", гатовых змагацца за Беларусь са зброяй. Але адтуль ім 3 шляхі - смерць, раненні і выгаранне, пасля якіх ўжо не да ўзброенага вызвалення Беларусі. Колькі яны пры гэтым заб'юць расейцаў - лукашэнку ўсё роўна.
2.Істотнай ваеннай ролі супраць расейцаў ва Ўкраіне беларускія дабраахвотнікі не гуляюць. Але на беларускай тэрыторыі ў любой колькасці яны ствараюць сур'ёзную пагрозу ўладзе лукашэнкі, бо нават ў невялікай колькасцю і са зброяй - яны здольныя абараніць цэнтры крышталізацыі пратэсту ў выпадку новага паўстання. Па сутнасці беларускія дабраахвотнікі - гэта беларуская "нябесная сотня", няшматлікі мілітарны рэсурс, які выкарыстоўваецца нерацыянальна. А карацей гаворачы - утылізуецца.
давайце ўзгадаем Еўрамайдан. Рухавіком мірнага супраціву была вялікая колькасць на вуліцах звычайных пасіянарыяў і дзячоў апазіцыі ў прадстаўнічых органах, якіх падтрымлівала большасць грамадства, абуранага раптоўнай зменай еўракірунку і беспрэцэдэнтным для Ўкраіны гвалтам. А рухавіком сілавога супраціву быў ПС, які меў адпаведную падрыхтоўку і меў рашучасць да актыўных дзеянняў, няхай большасць з яго чальцоў ня мела баявога досведу.
таксама варта ўзгадаць путч ГКЧП. Ў Белым доме была адносна невялікая колькасць стралковай зброі. А баявы афганскі досвед ўвогуле мелі толькі адзінкі. Але моцная грамадская падтрымка на вуліцах Масквы, наяўнасць фізычнага цэнтра канцэнтрацыі пратэста (няхай і з невялікай колькасцю зброі) і рашучасць, з якой Ельцын абвесціў аб узяцці ўлады - дэмаралізвалі ГКЧП і падкантрольных яму сілавікоў і вырашылі ўсё. А прызначаемая пад час дыктауры наменклатура (у т.л. і сілавая) - яна заўсёды дзейнічае як прастытутка: адкуль пах улады мацней - туды і бяжыць даказваць сваю лаяльнасць. Гэта яе здольнасць - неабходная ўмова выжывання незалежна ад рэжыма.
Так яно і працуе. І канешне з пункту гледжання Украіны - гэта цалкам рацыянальная тактыка. Упісвацца за рэвалюцыю ў Беларусі - рызыка велізарная, з невядомай карысцю. А вось карысць ад стрымлівання ад адкрыцця фронту на поўначы - цалкам рэальная
гэта канешне не адмяняе гераізму тых хто ваюе і гіне. Але Realpolitik вось такая