Pieratrusy ŭ Kareličach paśla źjaŭleńnia nadpisu na aharodžy staršyni vybarkama
Alena Piakarskaja z synam Alaksiejem
Maci chłopca kaža, što praz hrafici miesiačnaj daŭnaści karelickaja milicyja praviała try pieratrusy, piša «Radyjo Svaboda».
Žycharka Karelič Alena Piakarskaja sutyknułasia ź ciskam na jaje 13-hadovaha syna Alaksieja z boku milicyi jašče ŭ žniŭni. Tady Alaksieja milicyjanty abvinavacili ŭ aktyŭnaści ŭ miascovym telehram-kanale i ŭdziele ŭ akcyjach pratestu. Žančynu ŭ vyniku navat vyklikali na razmovu ŭ orhany apieki, dzie papiaredzili pra mahčymyja nastupstvy. 24 listapada da Aleny dadomu pryjšli ŭžo ź pieratrusam.
«Na pačatku minułaha tydnia syn mnie raskazaŭ, što da jaho adnaklaśnikaŭ padychodziać milicyjanty i raspytvajuć, ci nia bačyli jany ŭ jaho balončyk z farbaj, ci nie havaryŭ jon im, što robić niedzie hrafici, što nabyvaŭ taki balončyk, — raskazała Alena «Svabodzie». — Dzieci skazali im, što ničoha takoha nia viedajuć i nia bačyli. A 24 listapada da mianie dadomu pryjšli troje milicyjantaŭ u formie i adna žančyna ŭ cyvilnym. Skazali, što majuć pastanovu na pieratrus. Dali pačytać. Tam było napisana, što miesiac tamu ŭ staršyni adnoj z vybarčych kamisij na płocie napisali farbaj. A taksama, što pakolki moj syn Alaksiej letam krejdaj napisaŭ na ścianie «Ja MY 97%» i byŭ złoŭleny milicyjaj, to jon źjaŭlajecca padazravanym».
Alena kaža, što navat nie prapisanaja ŭ tym domie, kudy pryjšli ź pieratrusam pravaachoŭniki. Adnak heta ich nie pierakanała. Pa słovach žančyny, nichto ź milicyjantaŭ nie pradstaviŭsia, ale adnaho ź ich, Viktara Zinčanku, jana paznała. Jon raśśledavaŭ «złačynstvy» 13-hadovaha padletka jašče letam.
«Zajšli ŭ pakoj małodšaha syna, jamu 4 hady, — raskazvaje Alena pra toje, jak adbyvaŭsia pieratrus. — Znajšli tam stary niepracoŭny noŭtbuk. Skazali, što zabirajuć. Maŭlaŭ, tam mohuć być fatazdymki. U pakoi starejšaha syna taksama ŭsio ahledzieli, ale nie znajšli ničoha. U hety momant mnie pazvaniła maci, skazała, što ŭ jaje taksama pieratrus pravodziać. Maci 71 hod, moj baćka invalid 1 hrupy. Ale ich heta nie spyniła. Skazali, što syn Loša byvaje ŭ ich na vychodnych i tamu taksama treba pieratrus zrabić».
Pa słovach žančyny, pieratrus doŭžyŭsia kala 20 chvilin, jašče paŭhadziny milicyjanty składali vopis znojdzienych rečaŭ, kab zabrać.
«Ja spytała, ci chopić u ich sumleńnia chacia b nie čapać syna na ŭrokach u škole, — kaža Alena. — Adkazali, što nichto da Alaksieja nie pajedzie. Jak tolki źjechali ad mianie, adrazu synu pačała zvanić. Ale nichto nie adkazvaŭ. Pazvaniła razoŭ siem. Paśla hetaha mnie pierazvanili ź nieznajomaha numaru, mužčyna. Pradstaviŭsia inspektaram pa spravach niepaŭnaletnich Hryšanom. Paviedamiŭ, što pravioŭ dopyt majho syna i kanfiskavaŭ jaho telefon. Na majo pytańnie, čamu 13-hadovaje dzicia apytvajuć bieź mianie, skazaŭ, što tam byli dva sacyjalnyja pedahohi».
Alena raskazvaje, što kali jejnaha Lošu apytvali ŭ škole, jaho telefon užo byŭ u inspektara Alaškieviča. Milicyjant bačyŭ, što padletku zvonić maci, ale trubku nia źniaŭ i telefon 13-hadovamu chłopcu nie pieradaŭ, prosta pakłaŭ ekranam uniz na stoł. Potym mabilnik uvohule zabrali.
«Zajšli z telefona syna da jaho ŭ sacyjalnyja sietki, ubačyli na avatarcy hierb «Pahonia» i zabrali telefon, — kaža žančyna. — Tak i patłumačyli, što heta stała pryčynaj kanfiskacyi. Ja raźjušyłasia. Skazała, što budu skardzicca. Syn potym pazvaniŭ z numara klasnaj kiraŭnicy, raskazaŭ, što da jaho pryjaždžali inspektary Hryšan i Alaškievič. Kali pryjšoŭ dadomu, to raskazaŭ, što jaho na razmovu zabrali prosta z uroku infarmatyki. Zajšła ŭ klas sacyjalny pedahoh, zaprasiła Lošu vyjści ź joj. Ničoha jamu nie patłumačyła, prosta vyvieła i adviała ŭ svoj kabinet, dzie ŭžo byli milicyjanty».
Alena raskazvaje, što vyklik na dopyt da milicyjantaŭ mocna napałochaŭ syna. Nijakich dakumentaŭ ab kanfiskacyi telefona jamu nie dali.
«Syn raskazvaŭ, što mocna spałochaŭsia, — raskazvaje Alena. — Pačali treścisia ruki, nohi. Jak jon kaža, telefon milicyjanty zabirali chitraściu. Spytali, što za marka, jakaja madel. Paprasili dać pahladzieć. Syn, nie zadumvajučysia, daŭ. Pastanovy na ahlad rečaŭ jany nia mieli. Parušyli ŭsio, što možna, usie normy. Inspektar Hryšan jašče kulturna z synam razmaŭlaŭ, a Alaškievič pahražaŭ jamu. Havaryŭ, što ŭ hety momant u nas doma pieratrus, što tam mohuć niešta znajści, i tady synu mała nie padasca. Syn pryjšoŭ dadomu ŭvieś na nervach, jaho tresła ŭsiaho. Užo zvanok praźvinieŭ, pačaŭsia pierapynak na abied. A syna praciahvali apytvać, navat nie adpuścili pajeści».
Pa słovach žančyny, mabilnik milicyjanty abiacali viarnuć u piatnicu albo ŭ subotu. Adnak pakul ničoha nie addali.
Svaju datyčnaść da hrafici na płocie staršyni vybarčaj kamisii Alaksiej admaŭlaje.
«Ja zvaniła ŭ inspekcyju, razmaŭlała z Hryšanom, — kaža žančyna. — Tłumačyła, što jany parušyli ŭsie instrukcyi. Što telefon moj, u 13-hadovaha dziciaci nia moža być ułasnaha telefona, jon mnie naležyć. Hryšan adkazaŭ, što mieŭ prava zabrać mabilnik. Ja napisała dva listy sa skarhami na imia načalnika RUUS».
Praź niekalki dzion paśla hetych padziej Alena daviedałasia, što pieratrus pa spravie hrafici na płocie staršyni vybarčaj kamisii pravodzili i ŭ jaje byłoha muža, baćki Alaksieja, ź jakim jana nie žyvie 10 hadoŭ i nie stasujecca. Mužčynu na dopyt zabrali prosta z pracy.
