«Im pasyłali sihnały, ale kapitan ihnaravaŭ ich»: arcybiskup Kandrusievič paraŭnaŭ siońniašniuju situacyju z «Tytanikam»
Siońnia ŭ katalikoŭ pačynajecca Advient (pieradkaladny post). U pravasłaŭnych post pačaŭsia ŭčora, a ŭ hreka-katolikaŭ — 15 listapada.
catholic.by
Zvyčajna ŭ pačatku postu carkoŭnyja ijerarchi źviartajucca da viernikaŭ z pramovaj. Mitrapalit Minska-Mahiloŭski, arcybiskup Tadevuš Kandrusievič źviarnuŭsia da viernikaŭ z pastyrskim listom z vymušanaha vyhnańnia. 31 žniŭnia jaho nie puścili nazad u Biełaruś, kali viartaŭsia z Polščy. Siońnia Pasłańnie pavinny byli začytać śviatary ŭ kaściołach.
Zakranajučy ŭ Pasłańni tradycyjnyja aśpiekty posta, padrychtoŭku da Kaladaŭ, dajučy parady, Tadevuš Kandrusievič paraŭnaŭ siońniašniuju situacyju ŭ śviecie i Biełarusi z historyjaj «Tytanika», što paciarpieŭ katastrofu ŭ Atłantyčnym akijanie bolš za sto hadoŭ tamu.
«Krychu bolš za 100 hadoŭ tamu «Tytanik» ličyŭsia samym vialikim i biaśpiečnym akijanskim łajnieram. Pra vielizarny karabiel kazali, što jaho nie zmoža patapić navat sam Boh. Łajnier ličyŭsia niepataplalnym. Adnak u noč z 14 na 15 krasavika 1912 h. niejmaviernaje stała realnym. Pryblizna apoŭnačy vieličny karabiel, jaki ździajśniaŭ svoj pieršy rejs z Anhlii ŭ Amieryku, sutyknuŭsia z ajśbierham i praź dźvie z pałovaj hadziny zatanuŭ, niesučy z saboj na dno Atłantyčnaha akijanu 1513 čałaviek.
Nie treba było ŭmiašalnictva Boha. Dastatkova było ajśbierha.
Adnak pierad tym, jak «Tytanik» zatanuŭ, sihnały tryvohi pastupali na karabiel. Jany pieraścierahali, što łajnier nakiroŭvajecca ŭ niebiaśpiečnaje ladovaje pole. Ale ich praihnaravali. Navat kali karabiel, jaki prapłyvaŭ niepadalok, pasyłaŭ sihnały tryvohi, kapitan «Tytanika» kazaŭ nie pieraškadžać jamu, bo jon razmaŭlaŭ z portam u Ńju-Jorku i damaŭlaŭsia ab uračystaj sustrečy karabla i viačery».
«Čamu tak šmat ludziej zahinuła ŭ tuju noč? — zadajecca pytańniem Tadevuš Kandrusievič. — Najpierš tamu, što kamanda «Tytanika», jakaja była samadastatkovaj, daviarała vyklučna dasiahnieńniam technałohij i była zaniataja spravami ŭračystaha prypłyćcia ŭ Ńju-Jork, praihnaravała niebiaśpieku i sihnały tryvohi, što, asabliva ŭ adkrytym akijanie, absalutna niedapuščalna. Taksama praduhledžanaja kolkaść vyratavalnych čaŭnoŭ — šlupak — na supiersučasnym tady łajniery była mienšaj za kolkaść pasažyraŭ i kamandy. A ŭsio mahło b być zusim inakš. Śviadomaje ihnaravańnie niebiaśpieki stała pryčynaj žudasnaj trahiedyi.
U hetym hodzie śviet pieražyvaje trahiedyju pandemii karanavirusa. Ale čamu jana zdaryłasia? Kali b adrazu na miescy źjaŭleńnia hetaj zarazy adekvatna adreahavali, to było b značna lahčej praduchilić hetuju suśvietnuju trahiedyju. Adnak hetaha nie adbyłosia, i čałaviectva atrymała pandemiju z usimi jaje trahičnymi nastupstvami.
Biełaruś pieražyvaje niabačany dahetul hramadska-palityčny kryzis, jaki vielmi mocna nam pahražaje. My zadajom sabie pytańnie: a čamu jon zdaryŭsia?
Siarod šmatlikich adkazaŭ nie pavinien adsutničać hałoŭny, a mienavita niedachop lubovi da Boha i bližniaha (par. Mk 12, 30—31).
Nakolki ž inšymi byli b naša žyćcio i naša kraina, kali b my pamiatali ab hetym zakonie i žyli zhodna ź im!»
«Trahiedyja «Tytanika», pandemija karanavirusa i sučasny biełaruski kryzis, jak šmat inšych, pakazvajuć, što historyja paŭtarajecca. Našy pieršyja baćki Adam i Jeva taksama nie pasłuchali Božaj pieraściarohi nie jeści płodu z zabaronienaha dreva. Jany praihnaravali Božy nakaz, i stałasia trahiedyja, viadomaja jak pieršarodny hrech.
Čałaviectva ničomu nie navučyłasia z pamyłki Adama i Jevy i praciahvaje jaje paŭtarać. U našym žyćci my niaredka ihnarujem Božy zakon i nie kłapocimsia ab vyratavalnaj šlupcy. Jak u štodzionnym žyćci my pryzvyčailisia da słavutaha «avoś», padobnym čynam pastupajem časta i ŭ duchoŭnym.
My ŭpeŭnienyja, što karabiel našaha žyćcia niepataplalny, što jano dobra zapłanavana i ničoha strašnaha i niečakanaha ŭ im nie zdarycca. Razam z tym nam treba čytać znaki času i źviartać uvahu na tryvožnyja sihnały», — miarkuje katalicki ijerarch.
Całkam Pasłańnie Tadevuša Kandrusieviča
