Таццяна Сапач. Фоты Дзяніса Раманюка

Восем дзён таму прагучаў званок ад Таццяны.

Яна ад сябе і Сяргея Дубаўца выказвала спачуванне з нагоды смерці маёй маці. А пасля расказала, што яны сталі «бабай Таняй і дзедам Сярожам» і якраз едуць у адведкі. І па-філасофску дадала: «Бачыце, Дзёнечка, — нехта адыходзіць, а нехта нараджаецца…»

Тады для мяне гэта прагучала як думка, каб супакоіць мяне. Але, магчыма, гэта была прадчуванне…

Дзяніс Раманюк

Хочаш падзяліцца важнай інфармацыяй
ананімна і канфідэнцыйна? Пішыце рэдактару
«Нашай Нівы» ў ТГ

0

0

0

0

0

0