Видно, что автор статьи какой-то любитель.

Не надо так делать, что увидел непонятную фамилию, полез в литовский словарь и связал с первым похожим словом.

Балад - никак не от баладотис, да и далеко. Бичун, Гинч, Жедь, Садибов, Свейка, Шпартов, Шалпаков  - притянуто за ушы. "virb" - нет такого слова в литовском.

Кишкель - это кишкялис "зайчик".

Мажейка - это чистая литовская фамилия, без всяких Мажаёв.

Цябус и Пунтус - не надо придумывать того, чего нет.

Даунорас - это Много хотящий, любой литовец объяснит.

В остальном, списано откуда-то вполне нормально.

Но это уже прошлый век - объяснять балтское литовским. Балты в Белоруси жили замного лет до всякого ВКЛ.

Автор сел в лужу. Не разбираешься - не берись. Какое-то школьное сочинение.

Відавочна, што "балцкая" мова ліетувцаў - гэта іменна праславянская мова носьбітаў гаплагрупы R1a з невялікім дамешкам вугра-фінскай лексікі, што сьведчыць аб тым, што ў гэтым саюзе старажытных этнасаў дамінавалі праславяне.

Што да таго, якой была даВКЛ-аўская гісторыя ўзаемаадносінаў лютічаў і тутэйшых народаў, "балтаў" і славянаў, то гэтае вельмі цікавае пытаньне чакае дасьледваньня, таму што ўсё, што прыдумалі пра гэты перыяд ліетувцы, грунтуючыся на прыдуманых ці вельмі скажоных  "паданьнях" - псеўдагістарычныя байкі. У прыватнасьці, нагадаю, што Аўкштайція і Жэмайція - на ліетувскай калбе вышэйшая і ніжэйшая "зямля"(??) (зямля па-ліетувску žemė), - гэта назвы НЕ этнічныя, а штучныя  тэрытарыяльныя, якія маглі даць толькі захопнікі.

Дык вось, 

- першае: НЕ "нібыта", а абсалютна дакладна, і ў гэтым можа пераканацца любы жадаючы, калі паглядзіць запіс у надрукаваным тэксце Іпацьеўскага летапісу: "… прозвашасѧ Полѧне Лѧховѣ . друзии Лютицѣ 13Д. инии Мазовшане ...", і тлумачэньне зноскі пад нумарам 13 у абзацы (стаўбцы) "Варіанты" : "Х. лютичи, приб. литва." (Хлебниковский список - лютичи, прибавлено литва); 

- другое: гэты запіс знаходзіцца ў паведамленьні аб расьсяленьні славянскіх плямёнаў, гэта значыцца, паўтару, літва у ім аднесена да славянаў;

- трэцяе: сапраўды, старажытнарускае "друзии" можа таксамі мець значэньне і "друзья" (і зараз у расейскай мове гучаньне друг-другой практычна супадае), але ў гэтым паведамленьні даецца проста пералік  плямёнаў, а не характэрызуюцца іхныя адносіны, што было б недарэчна;

- чацьвёртае: нават калі прыняць значэньне "друзья, союзнікі", то нават гэта выглядае сенсацыяй і патрабуе высьвятленьня, як, калі і пры якіх абставінах заходнія славяне лютічы маглі быць "друзьямі-саюзнікамі" усходніх славянаў літвы.

1) Мажейка, Мажейкис распрастранённая фамилия Литвы, 2) есть мажас - маленький и фамилии Мажулис, Мажутис и другие, 3) есть немеренно фамилий на ейкис. Вывод для литвиниста? Происходит от Моисей! :))))))

Так што спрэчка аб тым, што ніякіх "балтаў", як этнічнай супольнасьці, у прыродзе НЕ існавала. Што, нагадаю, зараз пераканаўча засьведчыла генетыка : сеняшнія "балты" ліетувцы - гэта сумесь праславянскай (на тэрыторыі Еўропы)  гаплагрупы R1a і вугра-фінскай гаплагрупы N1c1 прыкладна пароўну - па 40% ! Дык хто ж зі іх у старажытнасьці былі "балтаімі" - праславяне ці вугра-фіны?? І хто зь іх жыў ад Лабы да Волгі??

Цытата: "Совместный анализ датировок и распределения генеалогических линий у белорусов и соседних народов дает возможность очертить несколько волн заселения, которые внесли свой вклад в этногенез современных белорусов. Самые ранние датировки прослеживаются примерно с 4300 лет назад, когда начался рост балто-карпатской ветви R1a1... К той же волне, скорее всего, относится и большинство носителей гаплогруппы I1 у белорусов и русских. Эту волну можно условно назвать автохтонной... Следующая по счету волна связана с ростом южно-балтийской ветви N1c1, начавшимся 2700±300 лет назад. В настоящее время пик распространенности этой ветви приходится на Литву и Латвию, но это необязательно означает, что ее предок жил именно там. Гаплогруппа N1c1 имеет азиатское происхождение, а потому не менее вероятно, что ее южно-балтийская ветвь сформировалась где-то восточнее и на берега Балтийского моря ее носители пришли несколько позже... Наконец, третья ключевая датировка попадает на середину – конец 1-го тысячелетия до н.э. Она соответствует быстрому росту «динарской» ветви I2a1b (2200±250 лет назад), северной евразийской ветви R1a1 (2350±250 лет назад)...  "

Як бачна, галоўнымі аўтахтонамі на тэрыторыі РБ былі праславяне і крыху паўночнаеўрапейцы, а вуграфіны  прыйшлі прыкладна  на 1,5 тыс.г.  пазьней, і, зьмяшаўшыся з часткай праславянаў, утварылі этнічных "балтаў" з амаль праславянскай "балцкай" мовай. І ізноў паўтару, што фальсіфікатарамі гісторыі тэрмін "балты" выкарыстоўваецца НЕ "выключна лінгвістычна", а якраз у сэнсе этнічнай супольнасьці, якая нібыта папярэднічала славянам на гэтай тэрыторыі. 

Пра Рагойшу і хлеб гэта мне нагадала, як адна мадам, што на мяне даносы мянтам пісала, пры гэтым заўсёды біла сябе ў грудзі і крычала, што яна - чыстакроўная палячка. А прозьвішча паловы яе радні, што жывуць у Польшчы (Hlebowicz) - гэта не традыцыйная перадача беларускага прозьвішча Глебовіч (ад імя Глеб), а ад слова "хлеб".

Падобна у табліцах паходжаньня імён можна знайсьці, што беларускае прозьвішча Шурпа - гэта ад цюрскага супа "шюрпа". Складальнікі, відавочна, ніколі не чыталі летапісаў і не знаёмы з імёнамі яцьвяжскіх князёў (а таксама, што прозьвішча гэта вельмі распаўсюджана ў ваколіцах Скідзеля - дзе жылі яцьвягі).

Меньш трэба Баранаўскаса чытаць пра асаблівыя летувіскія імёны, аўтар..

Частка беларусаў пад уздзеяньнем прапаганды таксама ўжо стала на гэты тупіковы шлях, - і іхная правінцыйнасьць, другаснасьць і залежнасць ад іньшых - відавочныя. 

Нагадаю - быць гаспадаром свайго лёсу - гэта шукаць свой ўласны шлях, а НЕ "тупа" змагацца супраць кагосьці і падстаўляць вушы пад чужынскую лапшу, якой бы прыгожай і правільнай у іх яна ні выглядала. Да гэтага заклікаў беларусаў сто гадоў таму Ігнат Абдзіраловіч: "Трэба шукаць на другіх шляхох".