© Усе правы абароненыя. Выкарыстанне платных матэрыялаў забаронена без пісьмовага дазволу. Выкарыстанне бясплатных рускамоўных версій матэрыялаў забаронена без пісьмовага дазволу. Выкарыстанне бясплатных беларускамоўных версій матэрыялаў дазваляецца пры ўмове наяўнасці актыўнай гіперспасылкі на
Nashaniva.com у першым абзацы.
,
Высокі узровень сацыяльнай абароны - гэта ў любым выпадку наступства высокага узроўню эканамічнага развіцця, які ў сваю чаргу з'яўляецца спалучэннем высокага узроўню свабоды і стымулаў быць паспяховым.
Вялікая частка беларускага насельніцтва сталага ўзросту настальгуе па нібыта высокаму ўзроўню сацыяльнай абароны часоў СССР. Безумоўна, ён быў лепей за азіяцкі, але яму было вельмі далёка да еўрапейскага. Гэта больш нагадвала ўраўнілаўку, бо ва ўмовах нерынкавай эканомікі большая частка насельніцтва СССР жыла даволі сціпла, да і гэта з большага дасягалася за кошт нафтадаляраў. Дастаткова ўзгадаць аб тым, што калі гэпатыт C лічыўся ў СССР невылячальным дыягназам - на Захадзе яго ўжо паспяхова лячылі.
У часы лукашэнкі сітуацыя стала яшчэ горш, бо захаванне дзяржсэктару ператварылася ў галоўны сродак утрымання г.з. "трудовых коллективов" - цалкам фінансава залежнага ад улады слоя грамадства. Прыватны сэктар з ягоным прыматам канкурэнцыі, эканамічнай свабоды і эфектыўнасці наадварот разглядаўся як гадавальнік самастойнасці і неалаяльнасці. Таму ўлада імкнецца любым шляхам захаваць дзяржсэктар праз штучнае стварэнне манапалізма, перакрыжвальнае субсідаванне і няроўнасць формаў уласнасці. За гэты кошт падтрымліваюцца неэфектыўныя дзяржпрадпрыемствы і іхныя "трудовые коллективы", чальцы якіх працуюць вельмі неэфектыўна і таму атрымліваюць вельмі нізкія заробкі, з чаго вынікае нізкі ў параўнанні з суседзямі ўзровень сацыяльнай абароны. Апакаліпсіс неэфектыўнай эканомікі аццягвае арбітраж расейскіх вугялвадародаў, за які даводзіцца плаціць суверэнітэтам.
Сітуацыю пагаршае нэрэфармаваная пенсійная сістэма, калі ФСАН функцыянуе як класічная фінансавая піраміда з ужо істотным дэфіцытам, а вялікая колькасць працаздольных сілавікоў замест абавязковай перакваліфікацыі і далейшай працы атрымлівае неадэкватна высокія раннія пенсіі, дык яшчэ з дзяржбюджэту, а не за кошт пенсійных ўнёскаў.
У гэтай цяжкай сітуацыі любая левая партыя імкненна ператварыцца ў партыю прафесійных папулістаў.
Таму мары аб швецкім узроўні сацыяльнай абароны выглядаюць як манілаўскія замкі.
А каму ён, шчыра кажучы, быў патрэбен да 27 ліпеня 1990 года? Заробак у 120 рублёў ва ўмовах татальнага дэфіцыту і бязконцых чэргаў больш нагадваў талоны на сціплае задавальненне патрэбаў 1-2 ступені піраміды Маслоў. Жалезная заслона перашкаджала савецкім грамадзянам параўнаць ўзровень свайго жыцця з развітымі краінамі захаду і асэнсаваць, у якой д@@@е яны існуюць. Нават у параўнанні з краінамі ўсходняй Еўропы, наведаць якія таксама было вельмі непроста. А лепшага эканамічна неэфектыўная савецкая сістэма прапанаваць большасці сваіх грамадзян не магла, таму непазбежна з'явіліся бярозкі, івушкі ды спецразмеркавальнікі. Нешта кшталту спецклінікі і спецшколы ў Драздах.
У СССР было вельмі мала канкурэнтаздольных прафесіяналаў, бо галоўным галоўным запытам сацыялістычнай планавай эканомікі было выкананне планаў. Якасць, сучаснасць, канкурэнтаздольнасць і маркетынг прадукцыі хвалявалі вельмі слаба. Прыватных інвестыцый не было, а дзяржаўныя былі нізкаэфектыўнымі.
Вышэйшая тэхнічная адукацыя ў СССР была адсталай. Калі да 3-га курса выкладаліся з большага фундаментальныя веды - яе якасць была яшчэ так-сяк. Але калі надыходзіў час прыкладной адукацыі - адразу адбываўся поўны швах, бо сучасных тэхналогій і абсталявання амаль не было і ўзяцца ім не было адкуль. Крыху наперадзе за астатнія праз неабмежаванае дзяржфінансаванне былі ваенныя і касмічная тэхналогіі, але першыя ўсё роўна заставаліся разлічанымі на безлітасна высокія чалавечыя страты, а другія рабіліся больш для прэстыжу савецкага рэжыму. Але ў цывільную эканоміку яны амаль нічога не аддавалі.
Адзіным выйсцем з гэтага тупіка быў пераход да прыватнай уласнасці і рынкавай эканомікі, і адпаведныя эканамічныя рэформы. Але гэта было палітычна непрымальна ў таталітарнай савецкай сістэме і не працуе без вонкавага субсідыявання ва ўмовах неасавецкіх дыктатур. Таму гэта аццягвалася, нягледзячы на непазбежнасць. Як і зараз, бо чым далей - тым балючай будзе трансфармацыя (як гэта было ў пачатку 90х). Як слушна выказалася Маргарэт Тэтчэр:
- the problem with socialism is that eventually you run out of other people's money ( праблема сацыялізму ў тым, што ўрэшце ў цябе скончацца чужыя грошы )
А каму ён, шчыра кажучы, быў патрэбен да 27 ліпеня 1990 года?
https://nashaniva.com/334576#startcomments"
Так, а зачем это нужно? Чтобы упростить жизнь Лукашенко? И тогда причём тут "левая" партия? Мне казалось, что партия и есть политический актор. Логики ноль
Але у яго партфоліа няма аніякага ўласнага палітычнага досведу - ні станоўчага, ні нават негатыўнага. Якія тады увогуле існуюць нагоды верыць у ягоную кампетэнтнасць?