«Каб дзеці не смяяліся, ведаючы больш, чым мы». Беларусы расказалі пра сваё палавое выхаванне і першы сэкс
У Польшчы рэкамендуюць размаўляць з дзецьмі пра ўсё, у Швецыі ў школе паказваюць фільмы пра супрацьзачаткавыя сродкі. Беларусам жа складана гаварыць з дзецьмі на гэтую тэму, таму што з імі бацькі таксама ніколі пра сэкс не размаўлялі. Выданне Ex-press.by спытала ў сваіх чытачоў пра тое, як яны даведаліся пра сэкс, і высветліла, што палавое выхаванне ў Беларусі і Еўропе вельмі адрозніваецца.
Фота: jackf / vecteezy.com
Вольга:
«Я з простай, вельмі небагатай сям'і, бацькі — рабочыя. Жыла ў Барысаве ў Старым горадзе, вучылася ў першай школе. Ні пра якое палавое выхаванне са мной размоў бацькі не вялі.
Паступіла ў БДУ. Гэта здарылася на першым курсе, у чысценькім інтэрнаце на Кастрычніцкай. Ён быў іншаземцам, неверагодна прывабным. Заляцаўся спачатку асцярожна, ветліва. Падарункі дарыў, у кавярні запрашаў. Карацей — «неба ў алмазах». Я наважвалася на гэта месяц, не была ўпэўненая, але ў выніку закахалася…
Ён сказаў, што калі не дам, то кіне. Я вырашыла рызыкнуць, так і прыйшла ў госці да яго ў інтэрнат на Кастрычніцкай. Сусед ягоны вырашыў быць сапраўдным джэнтльменам, пайшоў у пінг-понг гуляць.
Мне было балюча і непрыемна. Але ў выніку ён усё адно кінуў мяне праз два месяцы. А я планы будавала, марыла. Але не лёс. Я яго памятаю ўсе гады. Не ведаю, як дзецям распавядаць пра сэкс. Хоць дачцэ сваю гісторыю расказала і сказала, што дурніца была».
Ігар:
«Я быў ужо не дзіця, калі гэта адбылося, але яшчэ школьнік. Пра сэкс ведаў ад аднагодкаў, ды і ў інтэрнэце вельмі шмат усяго ёсць.
У мяне было так: я падпрацоўваў летам перад 11 класам, а яна працавала ў цэху. У нейкі момант у нас пачаліся зносіны, і праз пару месяцаў мы вырашылі паехаць да яе на кватэру. Яна не ведала, што ў мяне не было нікога.
Праз яшчэ некалькі месяцаў яна пачала мяне ігнараваць, а я нават не стаў дапытвацца чаму. Наша сувязь была толькі павярхоўнай, без сапраўднага кахання, проста чыста з цікаўнасці.
Напэўна, калі ў мяне будуць дзеці, я паспрабую ім расказаць, што і як. Цяпер нават пачытаць можна пра тое, як гэта дзецям падаваць».
Наталля:
«У Польшчы выхоўваюць дзяцей у школе, часта кажуць пра тое, што сэкс — ад Бога, трэба сур'ёзна ставіцца да выбару партнёра, таму што рэпрадуктыўнае здароўе — гэта важна. Маецца на ўвазе, што людзі могуць весці адказнае і бяспечнае сэксуальнае жыццё, якое прыносіць задавальненне.
Адказнасць — галоўнае. Калі яна ёсць, то ў ложак з абы-кім не ляжаш, жарсці зможаш утаймаваць. А калі так, то і пра кінутых дзяцей або пра аборты гаворкі не будзе.
У Польшчы мы два гады, дачка старшакласніца, і мы размаўляем пра гэта. На бацькоўскіх сходах рэкамендуюць: пра ўсё з дзецьмі размаўляць. Вельмі складана, са мной пра сэкс бацькі толькі здзекліва размаўлялі».
Лена:
«Пра сэкс я ведала і нават бачыла яго ў дзяцінстве. Мама мая любіла выпіць, замуж павыходзіць ў нашай аднапакаёўцы. Але не шанцавала ёй.
А мне 15 было, пайшлі з сяброўкай на дыскатэку. Пасля танцаў з дарослым хлопцам пайшлі дадому… Карацей, гэта было згвалтаванне.
Мама шукала мяне ўсю ноч. А я не магла наважыцца вярнуцца дадому, потым сяк-так сабралася з духам… Я адчувала сябе бруднай. А мама абзывала ўсімі мацернымі словамі. Я ненавідзела ўсіх мужыкоў у свеце, ванітавала, хацела памерці. Не хачу дзяцей, і, думаю, мне не давядзецца камусьці пра сэкс распавядаць».
Вера:
«Тэма сэксу была закрытая ў сям'і маіх бацькоў. Наогул ніякіх размоў на гэту тэму. Я нават не бачыла, каб бацькі спалі ў адным ложку.
Дзесьці ў класе 9-м я пакахала аднакласніка, па-вар'яцку пакахала. І многія дзяўчынкі з класа яго любілі, я гэта ведала. Я неяк смела пайшла на збліжэнне. Але мы вырашылі нікому не паказваць, што сустракаемся.
Думала, што ў нас першы досвед у абаіх. Аказалася, што ён бавіўся не толькі са мной. Карацей, нічога добрага з гэтага не атрымалася.
На сустрэчу з аднакласнікамі не пайду, скараціла максімальна з гэтымі людзьмі зносіны. Цяпер у мяне ёсць хлопец, адносіны ў нас не такія гарачыя, але мы шмат размаўляем».
Святлана:
«Я з вёскі, бацькі вельмі сціплыя людзі. Слова «сэкс» не ведалі, напэўна. Але мама ўвесь час неяк давала зразумець, што трэба старанна выбіраць мужа, берагчы свой гонар.
Я была максімальна сціплай дзяўчынкай, вельмі спешчанай. І калі была студэнткай першага курса, сустрэла яго — маладога лейтэнанта-музыку. Наш кіраўнік ансамбля быў яго сябрам і запрасіў на рэпетыцыю.
Там Саша ў мяне і закахаўся. Увесь свой адпачынак, перад адпраўкай на першае месца прызначэння ў Манголію, да нас на рэпетыцыі хадзіў. А я і падумаць не магла, што гэты дарослы мужчына ў пагонах будзе мне кімсьці. Але мы пажаніліся, і першы сэкс быў у першую шлюбную ноч. З моманту знаёмства прайшоў усяго месяц. У Манголіі я ўжо «служыла» разам з ім.
Нашым дзецям мы пра інтымныя адносіны распавядалі, але не ў адкрытую. Калісьці была кніжка дзіцячая «Адкуль я ўзяўся», яе чыталі. Вельмі складана на гэтую тэму размаўляць, а галоўнае — не занадта рана трэба пачынаць. Але і не спазніцца — каб дзеці не смяяліся, ведаючы больш, чым мы».
Ягор:
«Пра сэкс бацька са мной размаўляў, думаючы, што ён у мяне ўжо ёсць. Галоўнае яму было, каб ніхто не «заляцеў» і не прымусіў ажаніцца. А мне было 17 гадоў, сябраваў з суседскай дзяўчынкай.
Гэта адбылося ў нас неяк нечакана. Да гэтага сябравалі ўсё жыццё. А сустракаліся потым усяго адзін месяц. Сяброўства страцілі, а кахання не атрымалася. Не асабліва шкадую. У яе ўжо ёсць дзіця, яна замужам. Спадзяюся, знойдзе словы, каб растлумачыць, як трэба першы раз сэксам займацца, каб памылак не было».
Пятро:
«У мяне да жонкі нікога не было. Наогул!» — так адзін комік нядаўна жартаваў. Гэта ён пра тое, што яна ў яго адзіная і самая неверагодная, а астатнія — не лічацца. А ў мяне быў час, калі я наогул без разбору.
Першы раз у мяне было «па каханні» ў 14 гадоў, але неяк пачварна, 5 хвілін, я дрыжаў ад страху. Потым хацелася пра гэта забыць і знайсці крутыя ўражанні. І яны былі.
Не думаю, што пра сэкс трэба распавядаць. Можа, крыху толькі, каб правільна ўсё рабіць. А наогул сэкс — гэта інстынкт, гэта як есці і спраўляць патрэбу. Усе знаходзяць спосаб гэта рабіць».
Алег:
«Мы жаніліся традыцыйна, па-беларуску. Ніхто нас асабліва не адукоўваў, проста каханне было.
Жывём у Швецыі амаль тры гады і, вядома, уражаныя. Тут бацькі размаўляюць з дзецьмі пра сэкс, адказваюць на ўсе пытанні дзяцей, звязаныя з сэксам. Мамы і таты самі распавядаюць ім пра інтымныя адносіны і пра тое, якая небяспечнасці могуць быць з імі звязаныя.
Шасцігадовае дзіця ўжо ведае, адкуль бяруцца дзеці. Яны ведаюць, як сябе паводзіць, калі табе сустрэўся педафіл. У школе дзецям паказваюць фільмы пра супрацьзачаткавыя сродкі і шмат усяго, пра што мы не падазравалі ў іх гады.
Шведы — добразычлівыя, нармальныя людзі. У іх нармальныя адносіны, часам нам незразумелыя».
Чытайце таксама:
Кароткачасовае і доўгачасовае аднаўленне цнатлівасці. Цэны ў Мінску і меркаванне псіхолага
«Гэта табе замест кветак». Псіхолаг патлумачыў, чаму мужчыны робяць дыкпікі
